De kwaliteit van een tweedehands auto beoordelen

De carrosserie verraadt al heel veel over de staat en de wijze waarop de vorige bezitter(s) met de auto zijn omgegaan. Let op beschadigingen in de lak, deuken en roest. Dat laatste ontstaat vaak op plekken waar verschillende plaatdelen over elkaar schuiven (zoals de binnenkant van de portieren, bij de tankklep en bij veerpoten – de bobbels onder de motorkap waaronder de veren zitten) en waar vocht en modder zich kunnen ophopen (zoals de wielkastranden en de dorpels). Ook kun je op kleurverschil tussen verschillende plaatdelen letten door onder een heel kleine hoek langs de auto te kijken. Ongelijke naden tussen plaatdelen kunnen wijzen op gerepareerde schade. Of banden van een A- of een B-merk zijn gemonteerd kan iets zeggen over hoeveelheid geld die iemand aan onderhoud heeft uitgegeven. Als de buitenste rand van de (voor)banden sterk is afgesleten wijst dit vaak op een stevige rijstijl. Tenslotte kun je vaak door de wielen heen de remschijven zien. Als daar een hele dikke roestige rand aan zit (hoe dikker, des te meer slijtage), zouden ze wel eens aan vervanging toe kunnen zijn.

Ook aan het interieur kun je heel wat aflezen. Is de auto bijvoorbeeld nog voorzien van de originele vloermatten? Hoe zit het met slijtage van de versnellingspookknop en het stuur? Zijn de stoelen doorgezeten of is de instapzijde beschadigd door het vele in- en uitstappen? Vraag ook of de eigenaar het onderhoudsboekje en/of oude rekeningen van onderhoud en reparaties nog heeft. Die zijn belangrijk, omdat de echtheid van de kilometerstand er uit is af te leiden evenals of de auto op tijd zijn beurten heeft gehad.

Ook aan de onderkant valt het een ander af te lezen. Zit er roest bij krikpunten of onder de dorpels? Als er vloeistoffen onder de auto liggen is het aan te raden hier een professional even naar te laten kijken, om vast te stellen waar vandaan de auto lekt. Om een indruk te krijgen van de wielophanging zijn een brug of een garagekrik handig, maar niet noodzakelijk. Je kunt je arm bij de wielen onder de auto steken en foto's maken om te bepalen of bijvoorbeeld ashoezen zijn uitgedroogd.

Ook de motorruimte kan iemand die geen verstand van auto's of techniek heeft best een hoop vertellen. Aan bevestigde kaarten of notities op het kunststof deel van het ventilatorhuis kun je zien wanneer de laatste vervanging van de distributieriem is geweest. Bij veel auto's moet dit ongeveer om de zes tot acht jaar of 80- tot 100.000 kilometer, maar ga dit voor jouw specifieke model na. Voor auto's met een distributieketting geldt dit overigens niet. Rubber delen zoals slangen en aandrijfriemen kun je controleren op droogtescheurtjes. In de motorruimte bevinden zich enkele vloeistofreservoirs waar je ook het een en ander uit kunt opmaken. Maak de olievuldop los en kijk of daar geen dikke donkerbruine of roestkleurige smurrie zit. Gebruikte motorolie is altijd pikzwart, maar het moet geen aanslag afgeven. Op dezelfde manier mag er geen mayonaise-achtige aanslag onder de vuldop van het koelwater zitten. Tussen het kleppendeksel (de bovenste 'kap' van de motor) en het motorblok zit een pakking die mag 'zweten' (wat vochtig zijn), maar echte, bijna druppelende lekkage is niet goed.

Als de auto na de statische beoordeling door mag voor de proefrit zijn er weer heel andere zaken waarop je kunt letten. Lees de artikelen op het Marktplaats Autojournaal over de proefrit:
Waar op te letten bij een proefrit deel I
Waar op te letten bij een proefrit deel II

Natuurlijk kan het ook een goede optie zijn om de auto voor aankoop te laten keuren. Verschillende partijen bieden een aankoopkeuring